ไม่ต้องทำตัวรู้ไปซะหมด อย่าเป็นคนที่รู้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องจริง หรือเรื่องตัวเอง
เพราะในขณะที่เราเปิดเพจดูว่า ร่างทรงนั้นของจริงมั้ยเนี่ย เพื่อนเรากำลังโพสต์ข าย
กระเป๋าที่รับมาจากตลาดไ ด้สองใบ กำไร 400 และในขณะที่เรานั่งจิบเบียร์
เชียร์บอลหลังเลิกงานนั้น เพื่อนที่ทำงานของเราเอง เขาก็ไปเปิดแผงข ายเสื้อผ้า
ที่ตลาดนัดห้าทุ่ม เราขับรถออกไปซื้อ มาดื่มเพิ่ม ทีนี้ก็โดนด่านไป 5 พัน แต่เพื่อนเรา 5 ทุ่ม
พวกเขาเก็บแผงกลับบ้าน มีกำไรจากข ายเสื้อผ้า 1,500 ขณะที่เราเฝ้าลุ้นว่า
ใครเป็นฆ า ตกรเป็นคนร้า ย เพื่อนๆเราได้ทำงาน ที่หัวหน้ามอบหมายเสร็จแล้ว
ในขณะที่เรากำลังพิมพ์เถียงทะเลาะกับใครก็ไม่รู้ในเพจ เพราะความคิดไม่ตรงกัน
ที่ทำไปแค่อย ากจะเอาชนะ ขณะเดียวกันเพื่อนพิมพ์ตอบลูกค้า ที่สั่งซื้อของในแชท
ได้กำไรมา 3,000 ขณะที่เราพิมพ์บ่นลงในเฟสว่า ค่าครองชีพแพง .
เพื่อนๆเราพิมพ์ลงกลุ่มซื้อข าย รองเท้าผ้าใบมือสอง โพสต์ขา ยแป็บๆกำไร 200
ในขณะที่เรานั้น ตามแสดงความเห็น แทบจะทุกประเด็น ในเพจเพื่อนเรา
เปิดเพจข ายของ สร้างช่องทางการตลาด แต่เราในวันที่เงิ นเดือนออก
ไปกินอาหารหรูๆร้านบุฟเฟ่ในห้าง กลางเดือนกินข้าวแกงข้างทาง
ปลายเดือนมาม่าย าวไป ขณะที่เพื่อนเรา เอาเงิ นมาเก็บออม
ศึกษาช่องทางการลงทุน กินข้าวแกงข้างทาง ตลอดเดือน เลยได้รับสารอาหารครบถ้วน
ตลอดเดือน สมองพัฒนาและโปร่ง พอที่จะคิดไอเดียดีๆได้ ในขณะที่เราเอาแต่บ่น
ทำไมเงิ นไม่พอใช้นะ นี่เงิ นเดือนหรือเงิ นทอน อะไรทำนองนี้ แต่เพื่อนคนนั้นกำลังเอาเงิ น
จากการทำงานเสริม 20,000 เข้าบัญชี มาถึงตรงนี้แล้วรู้เรื่องของตัวเอง มากกว่าเรื่องของคนอื่น
หรือยัง? รู้หรือยังว่า เพราะอะไรเรายังจนอยู่ เพราะทำตัวเราเองทั้งนั้น เพื่อนคนนั้นมันก็ไม่ได้เก่งกว่าเราเลย
แต่เราต่างนี่แหละ ที่ทำตัวเอง มัวแต่โทษคนอื่น โทษเกิดมาจน โทษโชคชะตา โทษทุกคน
ยกเว้นตัวเอง เมื่อเพื่อนเลื่อนตำแหน่งก็หาว่า เลียนาย เพื่อนได้ขึ้นเป็นหัวหน้า ก็หาว่าทิ้งเพื่อน
เพื่อนชวนไปข ายของตลาด “บอกไม่ว่าง”เพื่อนแนะนำให้ขา ยออนไลน์
“บอกไม่มีเงิ น”และสุดท้ายคุณภาพชีวิต ของทั้งสองคนก็ค่อยๆห่างออกไปทุกๆวัน
คนหนึ่งมีชีวิตที่ดี ไปมีสังคมใหม่ที่แวดล้อมไปด้วยคนขยัน ทำมาหากิน อีกคน
มัวโทษโชคชะตาฟ้าดิน โทษว่าเพื่อนได้ดี แล้วทิ้งกัน ไม่มาเหลียวแล เราเสียเวลาไปกับเรื่อง
ที่ไม่มีประโยชน์ ชีวิตจึงไม่มีอะไรดี คนล้มเหลวทำแต่เรื่องไม่มีประโยชน์ ก็เลยหาประโยชน์
อะไรไม่ได้ คนล้มเหลว คิดแต่เรื่องไม่ได้เงิ นก็เลยไม่มีเงิ นใช้ ถ้าไม่คิดหาเ งินเพิ่ม
ก็เลยขัดสนอยู่อย่างนั้น นั่งก้มหน้า อ่ านแต่ดราม่า พอเงยหน้ามาอีกที เพื่อนเป็นผู้จัดการแล้ว
มัวแต่ยุ่งแต่เรื่องชาวบ้าน เงยหน้ามาอีกที่ เพื่อนเปิดกิจการเป็นของตัวเองแล้ว
ก้มหน้าและเถียงกับทุกคน ที่ไม่เห็นด้วยกับตัวเอง สักวันเถอะเงยหน้าขึ้นมาจะถูกไล่ออก
เชื่อเถอะไม่มีอะไรเจ็บปวด เท่ากับการที่อายุ 40 50 แล้วเพื่อนมีหน้าที่การงานที่ดีที่มั่นคง
ดูแลครอบครัวได้สบายๆ แต่เรายังอยู่ที่เดิม ถ้าเราอย ากมีชีวิตอย่างไร ก็ทำตัวเอาเอง
ตัวใครตัวมันอยู่แล้วนี่
ขอบคุณคุณ สิริทัศน์สมเสงี่ยม
