
เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกา
ตั้งแต่เด็กจนจบด็อกเตอร์ จึงกลับมา เยี่ยมบ้าน บ้านของเด็กหนุ่ม
อยู่อีกฟากหนึ่ง ของทะเลสาบ สงขลา ต้องนั่งเรือแจวข้ามไป
เด็กหนุ่มพูดขึ้นว่า : “เรือที่ติดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง ?”
ลุงตอบกลับเด็กหนุ่ม : “ไม่มีหรอกหลานที่นี่ มันบ้านนอก
มันห่างไกลความเจริญมีแต่เรือแจว”
เด็กหนุ่ม:“ โอ..ล้าสมัยมากเลยนะลุง โบราณมาก
ที่อเมริกาเขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรือ
อยู่อีกไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไหร่ลุง?”
ลุง:“ 80 บาท”
เด็กหนุ่ม:“ OK..ไปเลยลุง ”
ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียน นอกก็เล่าเรื่องความทันสมัย
ความก้าวหน้า ความศิวิไลช์ของอเมริกาให้ลุงฟัง
“เมืองไทย..เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก
ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง? ทำไมไม่พัฒนา
ทำไมไม่ทำตามเขา เลียนแบบเขาให้ทัน?
เด็กหนุ่ม: ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม?“
ลุง : “ไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็น”
เด็กหนุ่ม:“ โอโฮ้..ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25%”
“แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลก ตอนนี้เป็นยังไง?”
ลุง:“ลุงไม่รู้หรอก”
เด็กหนุ่ม:“ ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50%”
“ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหมลุง?“
“ลุง..ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหมลุง?“
“ลุงไม่รู้หรอก..หลานเอ๊ย”
“ชีวิตของลุง ลุงรู้อยู่อย่างเดียวว่า จะทำยังไง ถึงจะแจวเรือ
ให้ถึงฝั่งโน้น ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตของลุงหายไปแล้ว 75%”
พอดีช่วงนั้น เกิดลมพายุ พัดมาอย่างแรง คลื่นลูกใหญ่มาก
ท้องฟ้ามืดครึ้ม
ลุง:“นี่พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์
จากต่างประเทศลุงอย ากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม?“
เด็กหนุ่ม:“ ได้..จะถามอะไรหรือลุง“
“เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม?“
“ไม่เป็นจ๊ะ..ลุง”
“ถ้างั้นชีวิตของเอ็ง กำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหน่ม”
อย่าคิดว่า ตัวเราเหนือกว่าคนอื่น เพียงแค่มี
การศึกษาสูง ยังมีประสบการณ์ชีวิต
ที่ต้องศึกษา อีกมาก แม้จะไม่มีใบประกาศมอบให้
ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด สำนวนนี้หมายถึง
คนที่มีวิชาความรู้ดี หรือรู้สารพัด เกือบทุกอย่าง
แต่ถึงคราวเกิดเรื่องมีปัญหาขึ้นกับตัวเอง
กลับจนปัญญา แก้ไขหรือมีความหมาย อีกทางหนึ่งว่า
..มีความรู้อยู่มากมาย แต่ใช้วิชาหากินไม่ถูก
ช่องทำให้ต้องตกอยู่ ในฐานะที่ลำบาก
ย ากจนเรื่อยมา สู้คนที่ไม่รู้หนังสือเลย แต่หากิน
จนร่ำรวยได้ จึงเป็นที่มาของสุภาษิต สำนวนไทยที่ว่า
ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด “คนฉลาด..ย่อมไม่อวดวิเศษ
แม้แต่น้อย อ่อนน้อมถ่อม ตนเองย่อมมีอะไรดี กว่าการอวดเบ่งเป็นแน่”
ขอบคุณ : sabaisabuy