
เจ้าของร้านทอง…ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง แต่ลูกจ้าง…(บางคน)ทั้งหมดที่มีในชีวิต
ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด
เจ้าของโชว์รูมรถ…ขับมอไซค์คันเก่าไปซื้อส้มตำหน้าปากซอย
แต่ลูกจ้าง…(บางคน)จะทำทุกวิถีทาง เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับ
เจ้าของกิจการ…ตื่นตี 5 มาเปิดร้านทำงาน เก็บร้านนอน อีกที 4-5 ทุ่ม
แต่ลูกจ้าง…(บางคน) ตื่น 8 โมงเลิก 5 โมงเย็น บอก…“ลำบาก”
เจ้าของเขียงหมูขา ยได้วันละหมื่น เก็บทุกบาทอย่างดี
ใส่ไว้ตู้เซฟสิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์ แต่ลูกจ้าง…(บางคน)
มีเงิ นแสนก้อนเดียวในชีวิตเอามาวางเรียง
ถ่ายรูปโชว์ลงโซเชี่ยลให้โลก (โจร)รู้..ว่ากูมี
เฮียข ายส่งอะไหล่รถทั่วจังหวัด มีกิจการหลายสิบล้าน
กินข้าวแกงข้างบ้าน กับกาแฟ 7-11 แต่ลูกจ้าง…(บางคน)
ของอาเฮียซื้อกาแฟแก้วละสองร้อย เพื่อถ่ายรูปอัพลงเฟส
แล้วมาบ่นกับเฮียว่า…ปลายเดือนไม่มีเ งินซื้อข้าวกิน ขอเบิกล่วงหน้า
เศรษฐีร้านขา ยส่ง สอนให้ลูกทุกคนทำงานหารายได้พิเศษ
เพื่อมีเ งินเก็บ ไปซื้อของฟุ่มเฟือยที่อย ากได้เอง ถัดไปข้างบ้าน
ส่งลูกเรียนกรุงเทพ ลูกบ่นอย ากได้โทรศัพท์ใหม่
รีบรูดบัตรซื้อให้ เจ๊ร้านข ายส่งปลาทะเลในตลาดแห่งนึง
ข ายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
แต่ลูกจ้าง…(บางคน) ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
“อ่ านจบคุณอาจค้านว่า…”
ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ…?
คนเราหาเงิ นมาแล้ว ไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม…?
ผมก็จะตอบกลับไปว่า…“รวยแล้ว”จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่ถ้ายัง“จน”อยู่
จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้(ไม่ได้…!) ผมจุก…เพราะมันจริงถ้ายังไม่รวย…
ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้…!! เพราะสุดท้าย…ความอวดติดหรูจมไม่ลง…
มันจะตกเป็นภาระต่อในคนรุ่นหลัง เหนื่อยหรือยังชีวิต…จอมปลอม?
ชีวิตที่ต้องสร้างภาพ ถ่ายรูปอัพลงเฟสว่า…ตัวเองหรูว่าตัวเองมี
แต่หารู้ไม่ว่า เบื้องหลังกว่าจะได้มา ต้องเป็นหนี้แค่ไหน
ถ้า.คิดเป็นชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ ถ้าคิดไม่เป็น…ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป
ขอบคุณบทความรูปภาพ
ที่มา : TheAmazingLife