“บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน” เป็นสถานที่ แห่งใด ก็ได้ที่มีครอบครัว
อันเป็นที่รักของเราอยู่ ความรักของแม่ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่
า“ที่ใดมีท่าน..ที่นั่นแหละคือบ้าน”
1.ทนทุกข์อุ้มท้องตลอด 9 เดือนกับความใจกว้าง ในทุกรุ่งอรุณ
ร่างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำ กินอยู่ก็ถามพ่อแม่
ทุกคืนย ากจะหลับตา แม่นอนที่เปียก ให้ลูกหลับที่แห้ง
2.หากลูกป่วย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูก แบกรับไข้แทน
ไหว้พระขอพร ให้ไร้โ รคภัย จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น
เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้
3.ตอนหัดเดิน กลัวหกล้มบา ดเจ็บ คอยปกป้อง กันไฟระวังน้ำให้
เป็นห่วงคอยระวังทุกเสี้ยววินาที ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบ
เริ่มเดินพูดได้เรียนรู้การพูดพ่อแม่สุขใจ
4.อายุ 4-5 ขวบส่งเล่าเรียนเพื่อให้ลูก ได้เป็นนักปราชญ์
ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อมเสื้อผ้า ทุกฤดู ก็มิขาด
พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ปวดใจแทนปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว
5.ความจริงใจของบุพการี ลึกยิ่งกว่ามหาสมุทรเพื่อลูก
ยอมเสียเงิ นได้ นอนดึก ตื่นเช้า เพื่อหาเงิ น แต่ตนเอง
ไม่กล้าใช้เงิ น เพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น
เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ
6.เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหาความหวังทุกอย่างอยู่ที่ลูก
ขอพรก็คิดถึง ห่วงหาเพื่อให้ลูกปลอดภัย เมื่ออยู่ต่างบ้าน
หากข่าวห่างหาย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน
7.ไม่ว่าลูกชายหญิง ก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่าง18-19 ก็ดูฤกษ์ดี
แต่งงานจุดธูป ขอดวงวิญญาณ คุ้มครองเสียเหงื่อมากมาย
ท่วมตัวเสียเงิ นทองที่นับไม่ถ้วนเพื่อชดใช้หนี้ให้ลูก
8.แต่งงาน มีครอบครัว การงานแต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง
ต่อให้ทุกข์ร้อยหมื่น ก็จะทน พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน
หากลูกเกิดมา ไม่มีใครดูแลจะมีวันนี้ได้หรือ
9.ทั้งใจพ่อแม่ อยู่ที่ลูกกังวลใจถึงขั้นล้มป่วย
ผมทั้งหัวหงอกไปหมด ใบหน้าก็เหี่ยวย่น เปลี่ยนรูปทุกครั้ง
ที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้ม ของพ่อแม่เมื่อมีทุกข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน
10.เมื่อย ามพ่อแม่แก่เฒ่า โร คถามหา อย ากหาหมอรับย า
ใครจะช่วยจ่าย พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปีวัน พร้อมหน้าพร้อมตา
จะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปี ก็ต้องหลับตาไร้เงาลูกๆ
เคียงข้างอีกต่อไป ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุด
ไม่ถึงคราวลูกเลี้ยง ดูแต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหว แล้วในโลกใบนี้
สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ “ความกตัญญูพ่อแม่”อย่าเสียใจ
กับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป อย่าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว
“บ้านไม่ใช่สถานที่แต่เป็นผู้คน”เป็นสถานที่แห่งใด
ก็ได้ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่
“ที่ใดมีท่าน..ที่นั่uแหละคือบ้าน”
ขอบคุณ ใจรุ่มๆ
