“บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน” เป็นสถานที่แห่งใด ก็ได้ที่มีครอบครัว
อันเป็นที่รักของเราอยู่ ความรักของแม่ ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า“ที่ใดมีท่าน..ที่นั่uแหละคือบ้าน”
1.ทนทุกข์อุ้มท้องตลอด 9 เดือน กับความใจกว้างในทุกรุ่งอรุณ ร่างกายไร้ร่องรอย
บอบช้ำ กินอยู่ก็ถามพ่อแม่ ทุกคืนย ากจะหลับตา แม่นอนที่เปียก ให้ลูกหลับที่แห้ง
2.หากลูกป่วย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูก แบกรับไข้แทน ไหว้พระขอพรให้ไร้โ รคภัย
จุดธูปภาวนา เพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้น พ่อแม่ถึงจะยิ้มได้
3.ตอนหัดเดินกลัวหกล้ม บ าดเจ็บคอยปกป้องกันไฟ ระวังน้ำให้เป็นห่วง
คอยระวังทุกเสี้ยววินาที ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน
ตอนนี้ 3 ขวบ เริ่มเดิน พูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ
4.อายุ 4-5 ขวบ ส่งเล่าเรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เตรียมให้พร้อม เสื้อผ้าทุกฤดู ก็มิขาดพ่อตีสั่งสอนลูก
แม่ปวดใจแทน ปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว
5.ความจริงใจของบุพการี ลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเสียเงิ น
ได้นอนดึกตื่นเช้า เพื่อหาเ งิน แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงิ น
เพื่อไม่ให้ลูก ต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ
6.เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวังทุกอย่างอยู่ที่ลูก
ขอพรก็คิดถึงห่วงหา เพื่อให้ลูกปลอดภัย
เมื่ออยู่ต่างบ้าน หากข่าวห่างหาย ก็จะกังวลร้อยแปด
นอนไม่หลับทั้งคืน
7.ไม่ว่าลูกชายหญิง ก็เลี้ยงดูเท่ากันย่าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดี
แต่งงานจุดธูป ขอดวงวิญญาณคุ้มครอง
เสียเหงื่อมากมาย ท่วมตัว เสียเงิ นทอง
ที่นับไม่ถ้วนเพื่อชดใช้หนี้ให้ลูก
8.แต่งงานมีครอบครัว การงาน แต่พ่อแม่ ก็ยังไม่หาย เป็นห่วงต่อให้ทุกข์ร้อยหมื่น
ก็จะทน พระคุณของพ่อแม่ มีนับไม่ถ้วน
หากลูกเกิดมา ไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ
9.ทั้งใจพ่อแม่อยู่ ที่ลูกกังวลใจ ถึงขั้นล้มป่วย ผมทั้งหัวหงอกไปหมด
ใบหน้าก็เหี่ยวย่น เปลี่ยนรูปทุกครั้ง ที่กลับมา ก็เจอใบหน้ายิ้มแย้ม
ของพ่อแม่ เมื่อมีทุกข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน
10.เมื่อย ามพ่อแม่ แก่เฒ่า โ รคถามหาอย ากหาหมอรับย า
ใครจะช่วยจ่าย พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี วันพร้อมหน้า
พร้อมตาจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปี ก็ต้องหลับตาไร้เงาลูกๆ
เคียงข้างอีกต่อไป ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุด
ไม่ถึงคราวลูก เลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้ว ในโลกใบนี้
สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุด ก็คือ“ความกตัญญูพ่อแม่”
อย่าเสียใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป อย่าไปหวงแหน
เอาตอนที่ไม่มีแล้ว
“บ้านไม่ใช่สถานที่แต่เป็นผู้คน” เป็นสถานที่แห่งใด
ก็ได้ที่มีครอบครัว อันเป็นที่รักของเราอยู่
“ที่ใดมีท่าน..ที่นั่uแหละคือบ้าน”
ขอบคุณ บทความใจรุ่มๆ
