เราทุกคน มีชีวิตและมีต้นทุนชีวิตที่ต่างกันออกไป เราเลือกที่จะกำหนดชีวิตของเราได้
เราสามารถ เปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเอง ได้ตามที่ใจเราต้องการ ชีวิตคนเราก็มีทั้งสุข
และทุกข์ ปะปนกันไป เป็นสีสันชีวิต ไม่มีใครที่จะมีสุขเพียงอย่างเดียว
และไม่มีใคร ที่จะมีทุกข์เพียงอย่างเดียว แต่เมื่อเราเป็นทุกข์ เราควรรู้ว่า
เมื่อทุกข์กับสิ่งใด ก็ขอให้ตัวเรานั้น เดินออกมาจากสิ่งนั้น แต่เมื่อเดินออกมาไม่ได้
ก็จงอยู่ตรงนั้นให้เป็นคำพูดที่ว่า
“สิ่งไหนที่ทำให้ทุกข์ ก็ให้เราเดินออกจากสิ่งนั้น หากทำไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้เป็น”
เมื่อเรามีความทุกข์ ก็จงแก้ที่ตัวเราก่อน และการแก้ หมายถึง แก้ที่ความคิดเรา
เพราะหลายๆคน มีความทุกข์ จากความคิดของตน คิดซ้ำ คิดย้ำ และคิดเยอะ
วนเวียนกับความทุกข์ แบบไม่จบสิ้น แบกอดีต แบกเรื่องราว ที่เกิดขึ้นมา
หรือที่ผ่านมาแล้ว แต่เราไม่สามารถย้อนเวลา แก้ไขอะไร ต่อมิอะไร
ได้สิ่งที่เราแบก คือความทุกข์ ความเจ็บปวด ความเศร้า มันจะวนเวียน
อยู่เช่นนี้ ไม่จางไปไหนเลย เมื่อรู้เช่นนี้แล้ว จงแก้ที่ใจ ทุกข์เกิดขึ้น
จากตรงไหน จงแก้จากตรงนั้น ใจเรามันทุกข์ ก็ให้แก้ที่ใจเราก่อน
ทุกข์ให้รู้ว่าทุกข์ เจ็บให้รู้ว่าเจ็บ ผ่านลมหายใจ เข้าออกเพลง
ลงไปในอารมณ์ที่จะเกิดขึ้น จนกว่าความรู้สึกนั้น จะดับลง
มีสมาธิ มีสติ ผ่านการฝึกสมาธิ เมื่อมีสมาธิก็จะมีสติ ปัญญาก็เกิด
ทุกอย่างจะผ่านพ้นไป แล้วกลับมาใหม่วนเวียนอยู่แบบนี้
เรื่อยไปนี่แหละ ที่เขาเรียกว่าชีวิต แบบนี้แหละที่เรียกว่ามนุษย์
หากเรารู้เท่าทัน ความทุกข์เราก็จะปล่อยวาง ปลงอภัย เท่านี้เอง ขอขอบคุณธรรมดับทุกข์
ขอบคุณที่มาsan–sabai
